1
Ταιριάξτε το ποτήρι με το κρασί.
Τα ποτήρια κρασιού/ποτήρια σερβιρίσματος διατίθενται σε ποικιλία σχημάτων και μεγεθών. Οι πιο έμπειροι οινόφιλοι και γνώστες του κρασιού συχνά απολαμβάνουν τα κρασιά τους σε ποτήρια ή καμπάνες που είναι ειδικά σχεδιασμένα για μια συγκεκριμένη ποικιλία. Όταν ξεκινάτε, ο βασικός κανόνας είναι ότι θέλετε μεγαλύτερα ποτήρια για τα κόκκινα και μικρότερα για τα λευκά κρασιά.
2
Γνωρίστε πώς αλλάζουν τα κρασιά με την παλαίωση.
Τα κρασιά περιέχουν πλήθος συστατικών που μπορούν γενικά να κατηγοριοποιηθούν σε αρωματικά ή απτικά. Τα αρωματικά σχετίζονται με ό,τι μυρίζετε. Τα απτικά στοιχεία περιλαμβάνουν την πικράδα, την αλμυρότητα, τη γλυκύτητα, την οξύτητα/ξινίλα και τα γευστικά (umami) χαρακτηριστικά.
- Η παλαίωση θα μαλακώσει τις τανίνες, δηλαδή τη πικρή γεύση που υπάρχει σε ορισμένα κρασιά.
- Η αντιληπτή οξύτητα θα μαλακώσει με την πάροδο του χρόνου, καθώς το κρασί υφίσταται χημικές αλλαγές, συμπεριλαμβανομένης της αποδόμησης των οξέων.
- Η ένταση της γεύσης και των αρωμάτων θα αυξηθεί και στη συνέχεια θα μειωθεί κατά τη διάρκεια της ζωής ενός κρασιού, περνώντας από ένα στάδιο «κουκούλι» στη μέση της ωρίμανσης και επανεμφανιζόμενη αργότερα.
- Η περιεκτικότητα σε αλκοόλ θα παραμείνει σχεδόν η ίδια. Όλοι αυτοί οι παράγοντες συμβάλλουν στο να γνωρίζουμε πότε να πιούμε ή να μεταγγίσουμε (decant) ένα κρασί.
3
Θυμηθείτε μερικές κοινές γεύσεις για διαφορετικά κρασιά.
Υπάρχουν ορισμένες γεύσεις που συναντώνται συχνά σε κάθε μία από τις πιο κοινές ποικιλίες κρασιού. Ωστόσο, να θυμάστε ότι η περιοχή καλλιέργειας, οι αποφάσεις συγκομιδής και οι επιλογές οινοποίησης επηρεάζουν σημαντικά τη γεύση ενός κρασιού.
4
Γνωρίστε πώς παράγονται οι συνηθισμένες γεύσεις του κρασιού.
Υπάρχουν πολλές αποφάσεις που πρέπει να λάβει ένας οινοποιός κατά τον σχεδιασμό ενός κρασιού, και θα ήταν αδύνατο να εξηγηθούν όλες. Μερικές από τις πιο συνηθισμένες μεθόδους και οι γεύσεις που παράγουν περιλαμβάνουν:
- Η μηλογαλακτική ζύμωση (η φυσική ή τεχνητή εισαγωγή συγκεκριμένων βακτηρίων) κάνει τα λευκά κρασιά να έχουν κρεμώδη ή βουτυρένια γεύση.
- Η παλαίωση σε δρύινα βαρέλια προσδίδει στα κρασιά γεύσεις βανίλιας, καραμέλας ή ξηρών καρπών.
- Η ορυκτότητα και η γήινη γεύση ενός κρασιού προέρχονται από το έδαφος στο οποίο καλλιεργήθηκε το αμπέλι.
- Οι «τανίνες» αναφέρονται στις στυφές, πικρές ενώσεις που βρίσκονται στις φλούδες, τα κοτσάνια και τα κουκούτσια των σταφυλιών, καθώς και στα δρύινα βαρέλια όπου παλαιώνει το κρασί. Αν θέλετε να καταλάβετε πώς είναι η γεύση των τανινών, δαγκώστε ένα κοτσάνι σταφυλιού ή φάτε ένα σταφύλι Cabernet κατευθείαν από το αμπέλι. Στα νεαρά κόκκινα κρασιά, οι τανίνες έχουν πικρή και ξηρή γεύση, αλλά με την παλαίωση γίνονται μεταξένιες.
5
Δοκιμάστε να συνδυάσετε κρασιά με νέα υλικά και σημειώστε πώς ενισχύουν ή μειώνουν τις γεύσεις του κρασιού.
Με τα κόκκινα κρασιά δοκιμάστε διάφορα τυριά, ποιοτική σοκολάτα και μούρα. Με τα λευκά κρασιά, δοκιμάστε μήλα, αχλάδια και εσπεριδοειδή.
- Ο συνδυασμός κρασιού με φαγητό είναι πιο περίπλοκος από το απλό «κόκκινο με κρέας και λευκό με ψάρι». Μπορείτε να απολαύσετε όποιο κρασί θέλετε με όποιο φαγητό επιθυμείτε, αλλά να θυμάστε ότι ένας τέλειος συνδυασμός μπορεί να προσφέρει μια εξαιρετικά απολαυστική εμπειρία.
